FORUM (Dy pyetje nga Gazeta “Shqip”)

Si e shikoni situatën aktuale në KQZ, nisur nga hapja e një tjetër procesi rinumërimi?

Ajo që po ndodh në KQZ është një spektakël i sforcuar televiziv që fsheh një prapaskenë perverse. Pavarësisht dramacitetit me të cilin forcat politike dhe shërbëtorët e vet të kamufluar si opinionbërës po mundohen ta mveshin, kjo shfaqje meriton të shihet vetëm si një proces teknik nën interesin strikt të vetë organizatave politike. Shkurt: në KQZ të emëruarit e dy forcave politike po zbatojnë detyrat e tyre politike brenda një institucioni-instrument të vetë forcave politike. Nuk ka asnjë surprizë për këtë sjellje të KQZ-së. Atje, vendimmarrësit janë disa të punësuar të partive politike dhe jo profesionistë të pavarur në shërbim të interesit publik. Zanafilla e kësaj që po ndodh nuk është 8 maji. 8 maji dhe KQZ-ja politike në veprim, janë vetëm verifikimi i një krimi të vjetër. Ky krim ndaj interesit publik, kjo pengmarrje e një institucioni që normalisht duhej të ishte i pavarur, ka ndodhur me bekimin, bashkëpunimin dhe bashkëfajësinë e vetë PD dhe PS shumë kohë më parë. Për këtë arsye, sot, kur këto dy palë bashkëfajtore janë viktima të kurthit që vetë kanë ngritur kundër njëra-tjetrës, do të ishte ironike dhe intelektualisht jo-serioze të shfaqje interes ndaj mosmarrëveshjes mes tyre. Do të ishte njëlloj sikur një qytetar i ndershëm të ftohet të pranojë si të paanshëm një person me precedentë penalë që e kanë ngarkuar si gjykatës të vetin dy keqbërës që po zihen për plaçkë. KQZ e ka djegur karburantin e vet të besueshmërisë jo në momentin kur siç pritej nisi të anonte në favor të njërës palë. Diesel-i moral i KQZ-së ka marrë fund në ditën kur dy forcat politike e uzurpuan këtë institucion duke dëbuar prej andej nëpunësit teknikë dhe duke e populluar atë me militantët besnikë. Nuk u pyet populli për këtë vendim të marrë me arrogancë nga partitë ndaj edhe populli s’ka as edhe detyrimin më minimal për ta marrë seriozisht këtë luftë brenda llojit të së njëjtës specieje kafshësh ku bën pjesë PD, PS, LSI e gjitarë të tjerë të së njëjtës familje. Partitë politike e gatuan vetë këtë çorbë dhe sot që s’u pëlqen shija e saj, s’kanë pse presin që ndokujt që s’bën pjesë në oborrin e tyre t’i vijë keq për këtë. Komisioni Qendror i Zgjedhjeve në momente pune është sot demaskimi i plotë i skadencës së një produkti të vetë politikës në Shqipëri. Qytetarët duhet të mos bien në grackën e këtij spektakli që synon të legalizojë në mënyrë arrogante një institucion-vegël të politikës duke synuar ta shndërrojë atë në një institucion nga i cili duhet të kemi pritshmëri civile.

Si e parashikoni ecurinë e mëtejshme të çështjes së mandatit të Tiranës?

Kryetari i radhës në Bashkinë e Tiranës, kushdoqoftë ai, nuk do të jetë një individ për të cilin populli i këtij qyteti ushqen ndonjë respekt të veçantë. Zgjedhjet e 8 majit e thelluan edhe më shumë humnerën që qëndron midis interesave të qytetarëve dhe ofertave të politikës. Në një qytet me afro 1 milionë banorë, kryetari i Bashkisë do të jetë një njeri i zgjedhur me votat e vetëm 120 mijë qytetarëve. Shikoni sasitë e përbindshme të parave që harxhohen fushatë pas fushate për aspektin viziv të tyre, për të realizuar spote apo për të paguar militantë që mbushin mitingjet në mënyrë që të krijohet perceptimi fals i masivitetit përmes ekranit. Shikoni sesi ashpërsohet gjuha populiste e mbështetësve të tyre publikë dhe sesi ajo sa vjen e bëhet më ulëritëse, imponuese dhe e mbushur me terma bombastikë. Partitë politike në Shqipëri janë nën një pikiatë të vazhdueshme rënieje të besueshmërisë reale dhe kapacitetit të tyre përfaqësues. Në këtë kontekst, është për t’u dyshuar nëse vërtet ethet që shoqërojnë këto kohë në media problematikën tërësisht teknike të mandatit të Tiranës, përbëjnë vërtet një preokupim jetik për qytetarët. Fryma militariste që rrezatohet nga politika në përplasjen e saj të radhës në kërkim të pushtetit, e ka dukshëm shumë më të vështirë që të zerë ndonjë vend nderi në hitparade-n e interesave të njerëzve. Në fund, brenda katrahurës dhe mishmashit të paragrafëve, neneve e rregulloreve të zhgarravitura prej vetë organizatave politike që konkurrojnë me njëra tjetrën, njëra nga këto organizata politike do të dalë fituese. Pavarësisht psikozës apokaliptike që do të mundohet të përhapë pala humbëse, sistemi do të vazhdojë të funksionojë normalisht pasi edhe në rast të një rotacioni nominal, me këto forca politike njëlloj të babëzitura për të shkelur me këmbë principet e interesave qytetare në favor të pushtetit të tyre, nuk do të arrijmë dot të shohim në Tiranë e në Shqipëri ndonjë rotacion të vërtetë që sjell ndryshim të ndjeshëm në jetën e njerëzve.

Sokol Shameti
Gazeta “Shqip”, 23 Qershor 2011