Ideas are also weapons...

random selection of articles by Sokol Shameti

Sokol Shameti is just another guy. He's been around bothering with his writings since 1996. He spends most of the time
thinking, writing and aging. If you have nothing better to do, you can dig for other articles by him in the archives of few Albanian and foreign papers, such as "Gazeta Shqiptare" daily newspaper (1996-1998), "Courier International" weekly magazine (1999-2000), "Klan" weekly magazine (1998-2007), "Korrieri" daily newspaper (2007-2009) and "Shqip" daily newspaper (since 2009).

Saturday, January 29, 2011

Po tani?

Pas homazhit të djeshëm, pyetja që bëjnë me mendjen e tyre shumë njerëz është: po tani? Ç’do të ndodhë tani që gjendja duket se hyri me të shtyra (nga të huajt) në normalitet dhe kur palët iu larguan pa dëshirë, por gjithsesi dukshëm, konfrontimit fizik? Çfarë duhet të kuptojmë nga mesazhi thuajse përgjërues në anglisht i Edi Ramës drejtuar ndërkombëtarëve fill pas mbarimit të tubimit për të cilin ai ishte paralajmëruar më se një herë që ta anullonte? Po nga ofensiva me figuracion të ndezur luftarak plot me komplote, thika të helmatisura, kobure-stilolaps dhe çadra-kallash të kryeministrit Sali Berisha që siç sugjeronte një mik: të kujton arsenalin e ëndërruar të një adoleshenti të fiksuar pas lojës “Assassins creed”?
Për të arritur të kuptojmë sa më qartë prognozën e asaj që pritet të ndodhë, është ndoshta e dobishme të bëjmë një rikapitullim të asaj që ka ndodhur. Jemi në gjendje ta bëjmë këtë në mënyrë më të plotë dhe të ftohtë tani pasi edhe distanca kohore e edhe numri i elementëve që plotësojnë kuadrin, është më e mjaftueshme dhe komode.
Për 18 muaj me radhë, Partia Socialiste ka ushtruar një presion të formave të ndryshme mbi qeverinë për shkak të pretendimit se në zgjedhjet e fundit u tjetërsuan shumë fletë votimi që sipas saj përmbysën rezultatin. Por kjo është gjithsesi detyra legjitime e opozitës dhe pavarësisht akuzave militare se PS-ja e versionit të Ramës nuk zotëronte pasionin e duhur në të bërit opozitë, ata e kanë kryer njëfarësoj këtë detyrë.
Nga ana e saj, mazhoranca qeverisëse u ka rezervuar ankesave të opozitës një qëndrim tërësisht intrasigjent dhe deri diku sfidues. Përgjatë gjithë kohëzgjatjes së këtij ngërçi, ajo ka angazhuar një retorikë agresive deri edhe ofenduese si dhe ka refuzuar me këmbëngulje çdo nisje hetimi për procesin zgjedhor.
Përveç intrasigjencës kokëfortë të mazhorancës, edhe kritikë të shumtë të pavarur të liderit socialist e kanë konsideruar si fals pretendimin socialist, pasi ata besojnë se Rama po e zhvillon gjithë këtë teatër për të mos zbatuar një pikë të statutit të partisë që e detyron kryetarin humbës të zgjedhjeve që të largohet nga lidershipi. Jo krejt pa të drejtë, ata gjithashtu nuk mendojnë se Rama është i sinqertë kur përgjërohet për vlerën e demokracisë dhe votave po të mbash parasysh mënyrën e dyshimtë sesi vetë zgjedhjet e brendshme u zhvilluan në PS, si dhe për t’i thirrur kujtesës, lehtësisë skandaloze me të cilën vetë Rama bashkëpunoi me Berishën për të ndryshuar Kushtetutën, për të hartuar një Kod zgjedhor të diskutueshëm e për të eleminuar parti të vogla që dikur gjallonin në spektrin politik shqiptar.
Nga ana tjetër, kritikat që u adresohen socialistëve të majtë në opozitë kanë të bëjnë edhe me faktin se ata po shndërrojnë në tragjedi diçka që qëndron shumë poshtë në listën e problemeve reale të qytetarëve ku hitparade kryesohet nga një papunësi epidemike dhe një varfëri skandaloze që ka pllakosur për shumë familje të thjeshta në këtë vend. Sinjalet e preokupimit opozitar për këto çështje kanë qenë të zbehta, të pamjaftueshme dhe jobindëse krahasuar me intensitetin e lartë të dramacitetit që po i rezervojnë luftës së tyre për pushtet.
Nga ana e vet, komuniteti ndërkombëtar, i zënë në kllapën e një krize botërore që s’po ndalet, trazirave në Greqi e më pas nuancave autoritariste që liderë të shumtë botërorë po shfaqin edhe në vende ku kriza e demokracisë s’mund të paramendohej si Italia e Franca (pa përmendur ankthin e përhershëm kinez, rus, bjellorus dhe reaksionet zinxhir që ato shkaktojnë), s’ia kanë pasur ngenë edhe një fronti tjetër të bezdisshëm në Tiranë. Institucionet janë pranuar si përgjithësisht demokratike, situata sociale si përgjithësisht paqësore dhe zhvillimi i kapitalit si përgjithësisht i qëndrueshëm. Në të vërtetë, kazani prej kohësh vlonte por për të krijuar iluzionin se gjithçka ishte nën kontroll kujdesej një fushatë e shfrenuar marketingu e qeverisë që për pak arriti të blejë me valutë të vlefshme në këto kohëra shtrëngice, imazhin e një Shqipërie të ngjashme me ishujt blu Cayman ku të gjithë kërcejnë, bëjnë seks e hanë shijshëm, por për këtë do të flasim pak më tej.
Pavarësisht të gjitha këtyre, presioni i Partisë Socialiste pësoi një kurbë të fortë ngritëse muajt e fundit dhe kulmoi me një valë demaskimi skandalesh të qeverisë – të cilat edhe pse në masë të madhe nuk përfunduan kurrë në prokurori - krijuan gjithsesi një psikozë të përgjithshme qytetare se karburanti legjitimues i kësaj qeverie ishte ezauruar me shpejtësi.
Siç thamë qytetari shqiptar përballej me dy realitete, njëri në televizorin e sponsorizuar nga pushteti ku flitej për një lumturi të gjithanshme, dhe një tjetër në vatrat e tyre familjare ku me zor arrinin të bashkonin fundet. Kësisoj, kur më në fund socialistët vendosën të eksperimentojnë me akumulimin e kësaj energjie të pakënaqurish dhe orientimin e saj si një armë me rreze lazer me përqendrim të lartë, drejt kangjellave të kryeministrisë, ndodhi një eksplozion që e shkundi Shqipërinë, mazhorancën, komunitetin ndërkombëtar dhe opozitën vetë nga themelet. Situata i ngjante skenave nga filmi “Back to the future” ku portreti i Edi Ramës me makinën e tij fantastikoshkencore që shkakton pa pritur e papandehur plasje, tërmete e zhvendosje në kohë, mund të imagjinohet si e ngjashme me fytyrën e tronditur të Doctor Brown.
Në këtë situatë, të gjithë aktorët u duk se dolën jashtë vetes dhe reaguan në një mënyrë që fare pak ka të bëjë me repertorin e përhershëm të sjelljeve të tyre, ose më mirë, shumë maska u hoqën dhe shumë qëndrime deri dje të buta e diplomatike, u shtynë në ekstrem. Policia dhe garda u lëshuan nga nervat dhe shkaktuan të vrarë, të plagosur dhe një valë terrori që i futi dridhmat gjithë Shqipërisë. Kryeministri u hodh në një ofensivë hakmarrëse që flet për puçe dhe komplotistë që flenë në zyrat e opozitës po e po, por edhe të prokurorisë, shërbimit sekret e deri presidencës. Diplomatët e huaj tërësisht të papërgatitur kaluan edhe ata në një valë presioni të cilit siç mund të imagjinohej, iu bind më tepër ai që kishte më tepër se çfarë të humbiste. Si rezultat, mbërritëm në anullimin e antimitingut të qeverisë dhe në transformimin e protestës së opozitës, nga tërësisht të mirëkuptueshme nëse do të ishte e mllefosur, në një ceremoni prekëse familjare për viktimat e trazirave të 21 janarit.
Së fundi, mund të shohim se zjarrit që u ndez më 21 janar iu hodh një sasi e tillë uji importi e cila e fiku jo vetëm atë, por edhe prushin e domosdoshëm të presionit opozitar mbi një qeveri që tashmë duket haptaz se nuk është në gjendje të jetë e sinqertë me askënd përfshi edhe veten.
Topi është tani në fushën e ndërkombëtarëve të cilët pasi e grabitën dhunshëm sovranitetin e Shqipërisë gjatë javës së fundit, në javën në vijim duhet të na provojnë se e bënë këtë për të hequr nga ky sovranitet vetëm sasinë e tepërt të helmit dhe marrëzisë, për të na e rikthyer të qëruar nga helmet por të pa-kastruar nga instikti ynë i nevojshëm kritik. Shpresa e vetme është që ndërkombëtarët nga të cilët tani pritet lëvizja e radhës, të kenë kuptuar një të vërtetë të madhe: në Shqipëri po zhvillohen paralelisht dy kriza. Njëra është kriza teknike e politikës dhe mosmarrëveshjeve të saj për mënyrën e administrimit të zgjedhjeve. Tjetra është kriza e madhe dhe e rëndë e popullit që lëngon nën një situatë tragjike ekonomike e cila nuk mund të fshihet më, nuk mund të kamuflohet më dhe nuk mund të tjetërsohet më. Edhe nëse kriza politike do të gjejë zgjidhjen e saj në një tryezë të sforcuar burrash që aty puthen me pasion e aty shahen me rob shtëpie, kriza e vërtetë e njerëzve, do të gjejë rastin tjetër, më të parin dhe më të afërtin, për të shpërthyer tragjikisht dhe pa përmbajtshëm. Si më 21 janar.
Sokol Shameti
Gazeta “Shqip”, 29 janar 2011

1 comment:

  1. It's genuinely very difficult in this active life to listen news on TV, therefore I just use web for that purpose, and get the most up-to-date information.

    Here is my web site :: online casino
    Feel free to surf my weblog online casino

    ReplyDelete